Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈaŋkɔndəɣə(n)/ |
Trennung | aan·kon·di·gen |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) kondig aan | (ik) kondigde aan |
(jij) kondigt aan | (jij) kondigde aan |
(hij) kondigt aan | (hij) kondigde aan |
(wij) kondigen aan | (wij) kondigden aan |
(jullie) kondigen aan | (jullie) kondigden aan |
(gij) kondigt aan | (gij) kondigdet aan |
(zij) kondigen aan | (zij) kondigden aan |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) aankondige | (dat ik) aankondigde |
(dat jij) aankondige | (dat jij) aankondigde |
(dat hij) aankondige | (dat hij) aankondigde |
(dat wij) aankondigen | (dat wij) aankondigden |
(dat jullie) aankondigen | (dat jullie) aankondigden |
(dat gij) aankondiget | (dat gij) aankondigdet |
(dat zij) aankondigen | (dat zij) aankondigden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
kondig aan | kondigt aan |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
aankondigend, aankondigende | (hebben) aangekondigd |
Englisch | announce |
---|---|
Esperanto | anonci |
Französisch | annoncer |
Spanisch | anunciar |