Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈsxɔkə(n)/ |
Trennung | schok·ken |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) schok | (ik) schokte |
(jij) schokt | (jij) schokte |
(hij) schokt | (hij) schokte |
(wij) schokken | (wij) schokten |
(jullie) schokken | (jullie) schokten |
(gij) schokt | (gij) schoktet |
(zij) schokken | (zij) schokten |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) schokke | (dat ik) schokte |
(dat jij) schokke | (dat jij) schokte |
(dat hij) schokke | (dat hij) schokte |
(dat wij) schokken | (dat wij) schokten |
(dat jullie) schokken | (dat jullie) schokten |
(dat gij) schokket | (dat gij) schoktet |
(dat zij) schokken | (dat zij) schokten |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
schok | schokt |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
schokkend, schokkende | (hebben) geschokt |
Deutsch | erschüttern; reißen; zerren |
---|---|
Englisch | jerk; jolt; shake |
Esperanto | ekskui |
Saterfriesisch | ferschädje; ferskädje; riete; tuukje |