Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈœy̯sprekə(n)/ |
Trennung | uit·spre·ken |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) spreek uit | (ik) sprak uit |
(jij) spreekt uit | (jij) sprak uit |
(hij) spreekt uit | (hij) sprak uit |
(wij) spreken uit | (wij) spraken uit |
(jullie) spreken uit | (jullie) spraken uit |
(gij) spreekt uit | (gij) spraakt uit |
(zij) spreken uit | (zij) spraken uit |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) uitspreke | (dat ik) uitsprake |
(dat jij) uitspreke | (dat jij) uitsprake |
(dat hij) uitspreke | (dat hij) uitsprake |
(dat wij) uitspreken | (dat wij) uitspraken |
(dat jullie) uitspreken | (dat jullie) uitspraken |
(dat gij) uitspreket | (dat gij) uitspraket |
(dat zij) uitspreken | (dat zij) uitspraken |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
spreek uit | spreekt uit |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
uitsprekend, uitsprekende | (hebben) uitgesproken |
Dänisch | udtale |
---|---|
Deutsch | aussprechen |
Englisch | pronounce |
Esperanto | prononci; elparoli |
Italienisch | pronunciare |
Katalanisch | pronunciar |
Papiamento | pronunshá; pronunsiá |
Polnisch | wymawiać |
Portugiesisch | pronunciar |
Saterfriesisch | uutspreeke |
Spanisch | pronunciar |