Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈtuʋɛi̯zə(n)/ |
Trennung | toe·wij·zen |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) wijs toe | (ik) wees toe |
(jij) wijst toe | (jij) wees toe |
(hij) wijst toe | (hij) wees toe |
(wij) wijzen toe | (wij) wezen toe |
(jullie) wijzen toe | (jullie) wezen toe |
(gij) wijst toe | (gij) weest toe |
(zij) wijzen toe | (zij) wezen toe |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) toewijze | (dat ik) toeweze |
(dat jij) toewijze | (dat jij) toeweze |
(dat hij) toewijze | (dat hij) toeweze |
(dat wij) toewijzen | (dat wij) toewezen |
(dat jullie) toewijzen | (dat jullie) toewezen |
(dat gij) toewijzet | (dat gij) toewezet |
(dat zij) toewijzen | (dat zij) toewezen |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
wijs toe | wijst toe |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
toewijzend, toewijzende | (hebben) toegewezen |
Deutsch | anweisen; assignieren; zuweisen; zugedenken; zitieren; vorladen |
---|---|
Englisch | assign; allocate; allot |
Esperanto | asigni |
Französisch | adjuger; allouer; assigner; attribuer |
Katalanisch | assignar; citar |
Latein | assignare |
Portugiesisch | consignar; designar; empenhar verba; intimar |
Saterfriesisch | anwiese; assignierje; uurwiese |
Spanisch | asignar; destinar |
Tschechisch | přidělit; určit |