Wortart | Verb |
---|---|
Trennung | ob·stin·i |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | obstinas |
Präterium | obstinis |
Futur | obstinos |
Konditional | |
obstinus | |
Imperativ | |
obstinu |
Aktive Partizipien | |
---|---|
Präsens | obstinanta |
Präterium | obstininta |
Futur | obstinonta |
Deutsch | sich eigensinnig in den Kopf setzen; trotzen |
---|---|
Englisch | be obstinate; be stubborn; persist; maintain; dig one’s heels in |
Französisch | s’obstiner |
Niederländisch | koppig volhouden; tegenstreven; zich schrap zetten |
Portugiesisch | obstinar‐se; teimar |
Russisch | артачиться |
Saterfriesisch | kopsk weese; sik in n Kop sätte; trotsje |