Prononciation | /ʃtuˈdiːrən/ |
---|---|
Césure | stu·die·ren |
Parti du discours | verbe |
Indicatif | |
---|---|
Présent | Passé |
(ich) studiere | (ich) studierte |
(du) studierst | (du) studiertest |
(er) studiert | (er) studierte |
(wir) studieren | (wir) studierten |
(ihr) studiert | (ihr) studiertet |
(sie) studieren | (sie) studierten |
Subjonctif | |
Présent | Passé |
(ich) studiere | (ich) studierte |
(du) studierest | (du) studiertest |
(er) studiere | (er) studierte |
(wir) studieren | (wir) studierten |
(ihr) studieret | (ihr) studiertet |
(sie) studieren | (sie) studierten |
Impératif | |
(du) studiere | |
(ihr) studiert | |
studieren Sie | |
Participes | |
Participe présent | Participe passé |
studierend | (haben) studiert |
afrikaans | bestudeer |
---|---|
anglais | study |
espagnol | estudiar |
espéranto | studi |
frison occidental | bestudearje |
néerlandais | bestuderen; instuderen; studie maken van |
suédois | studera |
thaï | ศึกษา |